Καλά Χριστούγεννα!

Με αφορμή την γιορτή των Χριστουγέννων, σας εύχομαι υγεία και χαρά!

 Να περάσετε υπέροχα, έχοντας δίπλα σας ανθρώπους που αγαπάτε, όλο χαμόγελα!!

Και του χρόνου, με αισιοδοξία!!!!

Μετά την βροχή...

Ο κήπος της γειτόνισσας πάντα έχει τα ωραιότερα λουλούδια! Δείτε τα μετά την βροχή!

Φαίνεται ότι την ήσυχη, ανοιξιάτικη βροχή την απολαμβάνει η φύση!

Καλό Σαββατοκύριακο!

English Muffins στον αρτοπαρασκευστή και όχι μόνο.

Τα ehglish muffins τα έμαθα στην Ν Αφρική! Είναι αφράτα ψωμάκια-τηγανίτες, εξωτερικά πασπαλισμένα με καλαμποκάλευρο, που μας αρέσει να αγοράζουμε το Σαββατοκύριακο, για να συνοδεύσουμε ένα χαλαρό πρωινό με τον καφέ μας!

Αν κανείς πάει για πρωινό σε φούρνο ή μπιστρό στο Σάντον προσφέρουν συνήθως τα ehglish muffins με αυγά Benedict (αυγά ποσέ, με μπέικον και sauce Hollandaise)! Εμείς τα προτιμούμε με τυράκι ή μαρμελάδα!

Διαβάζοντας την συσκευασία τους τελευταία (τόσα χρόνια τα τρώμε, τώρα το θυμήθηκα...) κυριολεκτικά πάγωσα διαβάζοντας πόσα συντηρητικά περιέχουν...

Τι κάνουμε σε τέτοιες περιπτώσεις? Πρώτα πρώτα ορκιζόμαστε ότι άλλη φορά θα διαβάζουμε τις ετικέτες, πριν αγοράσουμε οτιδήποτε... Όχι μόνο πότε λήγουν... Μετά, ανοίγουμε τον υπολογιστή μας και ψάχνουμε συνταγή, για να τα φτιάχνουμε με τα χεράκια μας! Να ξέρουμε λιγάκι τι μας γίνεται...

Ο Αlton Βrown είχε μια συνταγή με καλές κριτικές στο food network. Την μελέτησα, της άλλαξα τα φώτα και την έκανα για αρτοπαρασκευστή. Βέβαια η συνταγή γίνεται και σε μίξερ ή στο χέρι! Δεν χρειάζεται πολλά εξαρτήματα ή δύσκολα ταλέντα! Όρεξη για ένα διαφορετικό πρωινό χρειάζεται!

Μας χρειάζονται:

1.  1/2 κούπα χλιαρό γάλα
2.  1/2 κούπα χλιαρό νερό
3.  55γρ λιωμένο βούτυρο
4.  3 κούπες αλεύρι για ψωμί (σκληρό) (και λίγο περισσότερο για την επιφάνεια εργασίας)
5.  1 &1/2 κουταλάκι του γλυκού αλάτι
6.  2 κουταλάκια ζάχαρη
7.  1&1/2 κουταλάκι ξηρή μαγιά
8.  πολέντα
9.  ίχνη λάδι για το τηγάνι 

Έβαλα τα 7 πρώτα υλικά στον αρτοπαρασκευαστή με την σειρά που τα έγραψα. Φρόντισα η μαγιά να μην ακουμπά στο αλάτι. Ρύθμισα την συσκευή στο πρόγραμμα για τις ζύμες και περίμενα 1 ώρα να ετοιμαστεί.

Αν το κάνετε με το μίξερ ή στο χέρι βάζετε τα 7 υλικά μαζί και τα ζυμώνετε, μέχρι η ζύμη να γίνει ελαστική. Θα κολλά στα χέρια! Μη προσθέσετε αλεύρι. Λαδώστε τα χέρια σας και συνεχίστε τυλίγοντας την ζύμη και πιέζοντας την, όπως κάνετε με το ψωμί ή το τσουρέκι. Όταν ετοιμαστεί και είναι μαλακιά και ελαστική αφήστε την σε λαδωμένο μπολ σκεπασμένη σε ζεστό σημείο του σπιτιού να φουσκώσει και να διπλασιαστεί. Θέλει περίπου 1 ώρα.

Όταν φουσκώσει η ζύμη, (αφού την βγάλουμε από τον αρτοπαρασκευαστή, χωρίς να την διαλύσουμε) την βγάζουμε πάνω σε επιφάνεια πασπαλισμένη με αλεύρι. Την ξεφουσκώνουμε πατώντας την. Την χωρίζουμε σε 8-10 ίσα κομμάτια με το μαχαίρι. Με κάθε μπαλάκι ζύμης διαμορφώνουμε ένα πιτάκι. Το ακουμπάμε σε πολέντα να πασπαλιστεί και στις δυο πλευρές του. Συνεχίζουμε μέχρι να τα ετοιμάσουμε όλα.

Τα αφήνουμε σκεπασμένα να φουσκώσουν για 2η φορά για 20 λεπτά-μισή ώρα.

Ζεσταίνουμε καλά το τηγάνι μας, που το έχουμε αλείψει με πινελάκι με ελάχιστο λάδι (για να μη κολλήσουν τα muffins, όχι να τηγανιστούν) και ακουμπάμε τα ζυμαρένια πιτάκια μας να ψηθούν και από τις δυο πλευρές. Μετά από 2 λεπτά χαμηλώνουμε λίγο την ένταση της φωτιάς για να ψηθούν ως μέσα, χωρίς να καούν. Τα γυρίζουμε κάθε τόσο. Είναι έτοιμα μετά από συνολικά 8 περίπου λεπτά ψήσιμο κάθε πλευράς. Το εξωτερικό χρώμα πρέπει να είναι καστανόχρωμο και αν τα χτυπήσουμε, να κάνουν ξερό κούφιο ήχο, όπως το ψημένο ψωμί.

Το ψήσιμο είναι το μόνο σημείο που θέλει λίγο προσοχή, να μη μείνουν εσωτερικά άψητα!

Η ζύμη μπορεί να ετοιμαστεί την προηγούμενη μέρα, να πλαστούν τα πιτάκια και να μπουν σε πλαστική σακούλα με λαδόκολλα ανάμεσα μη κολλήσουν. Το πρωί, απλά τα βγάζουμε από το ψυγείο, τα αφήνουμε να πάρουν θερμοκρασία δωματίου να ξαναφουσκώσουν και τα ψήνουμε.

Μπορούμε βέβαια να τα ετοιμάσουμε από την προηγουμένη μέρα εντελώς και το πρωί απλά να τα ζεστάνουμε στον φούρνο! Αν περισσέψουν διατηρούνται σε τάπερ, που κλείνει αεροστεγώς. Δεν ξέρω πόσες μέρες διατηρούνται. Πάντα φτιάχνω μικρές ποσότητες που καταναλώνονται σε δυο μέρες το πολύ.

Καλή επιτυχία!

Niagara Falls

Οι φωτογραφίες από τους καταρράκτες του Νιαγάρα δεν χρειάζονται κανένα σχόλιο! Απολαύστε τις!

 

Όπως βλέπεται η φυσική ομορφιά είναι εκπληκτική! Όμως η αξιοποίηση της περιοχής με ξενοδοχεία, καζίνο, κλπ είναι υπερβολική. Επειδή είχα δει πριν λίγα χρόνια τους καταρράκτες της Βικτώρια που έχουν παραμείνει σε πολύ πιο φυσική κατάσταση, απογοητεύτηκα λίγο με τον τρόπο που δομήθηκε η γύρω περιοχή...  Προφανώς απέφυγα να φωτογραφίσω ότι δεν μου άρεσε...

Α! Ναι εκεί, στον Καναδά, συνάντησα και τον γλάρο που ήδη σας έχω δείξει!

Πολλά φιλάκια και καλό Σαββατοκύριακο!

To Γαλακτομπούρεκο

 Από τα σιροπιαστά γλυκά το πιο αγαπημένο μου είναι το γαλακτομπούρεκο! 

Λατρεύω την υφή του: το τραγανό του φύλλο με την ανάλαφρη  κρέμα και το σιρόπι. Λατρεύω την γλύκα του σιροπιού και ας μη μου αρέσουν τα "πολύ γλυκά". Λατρεύω το άρωμα βανίλιας και λεμονιού στην βελούδινη κρέμα. Λατρεύω το άρωμα του καλού βουτύρου τόσο στην κρέμα όσο και στα φύλλα και ας μη τρώω βούτυρο σε άλλα γλυκά. Λατρεύω ότι έχει σχέση με αυτό το γλυκό!

Όσο ζούσα στην Ελλάδα, το αγόραζα έτοιμο! Είχα εντοπίσει που κάνουν καλό γαλακτομπούρεκο και όταν ο δρόμος μου με έφερνε προς τα εκεί, όλο και έκανα τις προμήθειές μου! Όταν ήρθαμε στην Αφρική, πού καλό γαλακτομπούρεκο... Αρχίσαμε να έχουμε στερητικό σύνδρομο όλη η Ελληνική παρέα! Αναγκάστηκα να στρωθώ στην μελέτη να το κάνω μόνη μου! Διάβασα σε κάμποσα μπλογκ και σάιτ συνταγές! Πάνω κάτω τα ίδια λέγαν! Προτίμησα λοιπόν την συνταγή που είχε επάνω η συσκευασία του σιμιγδαλιού "Μέλισσα" και το αποτέλεσμα ήταν υπέροχο!

Το γαλακτομπούρεκο για να πετύχει έχει κυρίως ένα μυστικό! Αγοράστε τα καλύτερα υλικά που μπορείτε! Αν κάνετε δίαιτα μη το φτιάξετε ή δοκιμάστε μόνο μια μπουκιά! Όμως δεν σηκώνει λάιτ λύσεις! Γάλα με όλα τα λιπαρά, αν σας βγάλει ο δρόμος πάρτε το από τον Βάρσο όπως συμβούλευε πριν από καιρό ο Ορλάντο. Βούτυρο γάλακτος, όσο πιο εκλεκτό βρείτε! Φρέσκα αυγά βιολογικά, να μη μυρίζουν ιχθυάλευρα... Βανίλια αληθινή και όχι βανιλίνη. Το υπέροχο αυτό γλυκό μπορεί να έχει κρέμα δεμένη με σιμιγδάλι ή με κορν φλάουρ ή με αλεύρι. Ποια λύση να προτιμηθεί? Είναι θέμα γούστου! Προτιμώ το λεπτό σιμιγδάλι, γιατί έτσι το έχω συνηθίσει και γιατί δένει η κρέμα χωρίς να χρειάζεται υπερβολικά πολλά αυγά (ήδη έχει πάρα πολλά, ας μην υπερβάλουμε). Κάποιοι φτιάχνουν την κρέμα μόνο με κρόκους, εγώ εκνευρίζομαι να μου περισσεύουν υλικά (δεν μπορώ να φτιάχνω και γαλακτομπούρεκο και μαρέγκες:))... Οπότε, δεν έχω επιχειρήσει να το κάνω μόνο με κρόκους και δεν ξέρω αν είναι καλύτερο. Μου αρέσει η κρέμα να είναι αρωματισμένη με λεμόνι και βανίλια. Έτσι δεν νιώθεις ούτε τα αυγά ούτε το σιμιγδάλι. Μπορούμε να αρωματίσουμε την κρέμα με βανίλια και φλούδα λεμονιού ή και ένα κουταλάκι ξύσμα ή με πορτοκάλι. Βέβαια το λεμόνι δεν είναι απαραίτητο όπως η βανίλια! Στο στρώσιμο των φύλλων πρέπει να γίνουν προσεκτικά οι γωνίες, να πατηθούν ελαφρά για να γεμίσουν σωστά με την κρέμα, γιατί οι περισσότεροι τις λατρεύουν. Επίσης μεγάλη συζήτηση γίνεται για το χάραγμα των φύλλων. Αν τα χαράξουμε πριν το ψήσιμο μπορεί η κρέμα να βγει πάνω από τα φύλλα και στο ψήσιμο να σκουρύνει με αποτέλεσμα το γαλακτομπούρεκό μας να είναι καρό ή ριγέ ή πουά.. Επίσης, αν χαραχτεί το φύλλο, θα σιροπιαστεί περισσότερο το γλυκό και θα έχουμε πιο γλυκό αποτέλεσμα. Είναι θέμα προσωπικής επιλογής! Προτιμώ το καλά σιροπιασμένο γαλακτομπούρεκο, γιαυτό το χαράζω ελαφρά με πολύ κοφτερό μαχαίρι, χωρίς να πιέζω. Αν με πιάσει προκοπή, το χαράζω μόνο στην μια κατεύθυνση. Έτσι και σιροπιάζεται χωρίς υπερβολή και μειώνεται ο κίνδυνος να ξεχειλίσει η κρέμα.  Πολύ σημαντικό είναι το καλό ψήσιμο του γλυκού, ώστε με το σιρόπι τα φύλλα να μην υγρανθούν και φαίνονται σαν ωμά. Και το σιρόπι θέλει τον τρόπο του...Κάποιοι του βάζουν και γλυκόζη, που εμένα δεν μου αρέσει, γιατί στέκει σαν πλαστικό πάνω στα φύλλα, προτιμώ λίγο μέλι. Επίσης άλλοι βάζουν κρύο το σιρόπι και ζεστό το γλυκό, όπως βγαίνει από τον φούρνο. Εγώ τα βάζω και τα δυο ζεστά καυτά και γίνεται υπέροχο το φύλλο!   

Βέβαια το γλυκό αυτό δεν είναι για χόρταση! Θέλει παρέα να το μοιραστεί, γιατί είναι θερμιδική βόμβα! Αυτή τη φορά το έφτιαξα για να το προσφέρω! Ούτε γωνίτσα δεν δοκίμασα! Γιαυτό δεν έχω και φωτογραφίες του κομμένο! Έμαθα ότι ήταν πετυχημένο και άρεσε πολύ!

Ας μοιραστώ μαζί σας την συνταγή να παρηγορηθώ....

Για την κρέμα

1 κούπα σιμιγδάλι ψιλό
1 κούπα ζάχαρη
1 λίτρο γάλα πλήρες
5 αυγά
3 κουταλιές βούτυρο αγελάδας, λιωμένο
1 φασόλι βανίλια
Το φλούδι από ένα λεμόνι (ή ξύσμα λεμονιού)
400-500 γρ φύλλο κρούστας
½ φλιτζάνι του τσαγιού βούτυρο λιωμένο για τα φύλλα

Για το σιρόπι

3 και 1/2 φλιτζάνια ζάχαρη
2 και 1/2 φλιτζάνια νερό
Χυμό ενός λεμονιού
Το φλούδι από ένα λεμόνι
1 κουταλιά της σούπας μέλι
Βανίλια.



Ξεκινάμε με την κρέμα!

Βάζουμε το γάλα στη φωτιά να κάψει μαζί με φλούδα λεμονιού και ένα χαραγμένο φασόλι βανίλιας, από το οποίο έχουμε βγάλει τα μαύρα σποράκια και τα έχουμε βάλει και αυτά στο γάλα. Ρίχνουμε το σιμιγδάλι από ψιλά σαν βροχή και ανακατεύουμε συνέχεια με ξύλινη κουτάλα να μη μας κολλήσει, μέχρι να πάρει βράση και να αρχίσει να πήζει. Αφαιρούμε το φασόλι της βανίλιας και το λεμόνι.

Μόλις αρχίσει η κρέμα να κοχλάζει κατεβάζουμε αμέσως από την φωτιά και ρίχνουμε τα αυγά χτυπημένα με την ζάχαρη, λίγα-λίγα, ανακατεύοντας συνέχεια, μέχρι να ενώσουν κάθε φορά. Τέλος ρίχνουμε το βούτυρο. Ανακατεύουμε πολύ καλά! Αφήνουμε την κρέμα να κρυώσει. Από καιρό σε καιρό ανακατεύουμε να μη πιάσει πέτσα. Μπορούμε και να τοποθετήσουμε διαφανή μεμβράνη να εφάπτεται στην επιφάνειά της, πετυχαίνοντας το ίδιο αποτέλεσμα.

Προθερμαίνουμε τον φούρνο στους 180ο.

Βουτυρώνουμε καλά ένα ταψί (42Χ35). Το στρώνουμε με τα φύλλα κρούστας βουτυρωμένα ανά ένα. Κάθε φύλλο φροντίζουμε να εξέχει το μισό από το ταψί μας, έτσι ώστε τελικά να δημιουργήσουμε φάκελο για την κρέμα. Προσεκτικά πατάμε το φύλλο στις γωνίες του ταψιού. Επαναλαμβάνουμε αυτή την διαδικασία μέχρι να καλύψουμε το ταψί και να φτάσουμε στα μισά φύλλα. Τα φύλλα δεν τα στρώνουμε όλα ίσια. Μερικά τα τσαλακώνουμε για να γίνουν πιο αφράτα.

Στρώνουμε πάνω στα φύλλα την κρέμα ομοιόμορφα. Να πάει και στις γωνίες.

Μετά κλείνουμε ένα, ένα τα φύλλα διαδοχικά, προς την μέσα πλευρά του ταψιού, βουτυρώνοντας με το πινελάκι, ξανά ένα ένα, τα φύλλα. Μόλις τελειώσει αυτή η διαδικασία αρχίζουμε να προσθέτουμε τα υπόλοιπα βουτυρωμένα φύλλα, κομμένα στο μέγεθος του ταψιού. Ρίχνουμε από πάνω και το υπόλοιπο βούτυρο και έπειτα χαράζουμε με το πιο κοφτερό μας μαχαίρι τα επάνω φύλλα προσεκτικά χωρίς να ζουλάμε, να μη βγει έξω η κρέμα.

Ψήνουμε το γλυκό περίπου 1 ώρα στον φούρνο στους 180ο. Τα πρώτα 30 λεπτά ρυθμίζουμε τις αντιστάσεις πάνω κάτω, μετά για 20 λεπτά μόνο κάτω, ενώ τα τελευταία 10 λεπτά στον αέρα! Τουλάχιστον εγώ έτσι το ψήνω για να βεβαιωθώ ότι έχει ψηθεί τέλεια και στο κάτω μέρος το γλυκό, χωρίς να καεί το πάνω φύλλο. Αν δούμε ότι το φύλλο σκουραίνει επικίνδυνα χαμηλώνουμε την θερμοκρασία του φούρνου στους 170.

Στο μεταξύ φτιάχνουμε το σιρόπι. Βράζουμε όλα τα υλικά, εκτός από τον χυμό του λεμονιού, περίπου 30 λεπτά να δέσει το σιρόπι. Δέκα λεπτά πριν ολοκληρωθεί το βράσιμο ρίχνουμε τον χυμό να δέσει. Φροντίζουμε να είναι έτοιμο το σιρόπι την ίδια ώρα που ετοιμάζεται το γλυκό. Τα θέλουμε και τα δυο καυτά!

Μόλις το γλυκό είναι έτοιμο και βγει από τον φούρνο το περιχύνουμε με το σιρόπι καυτό, λίγο-λίγο με μια κουτάλα. Προσέχουμε να σιροπιάσουμε και τις γωνίες, τόση δουλειά κάναμε γιαυτές! Το τελευταίο φλιτζανάκι του καφέ από το σιρόπι δεν το ρίχνουμε σε αυτή τη φάση στο γαλακτομπούρεκο. Το βάζουμε ξανά στην φωτιά και το βράζουμε περισσότερο να δέσει ακόμα περισσότερο και για να «σταθεί» πάνω στα φύλλα του γλυκού.

Έπειτα περιμένουμε για μία περίπου ώρα τουλάχιστον μέχρι να ωριμάσει το γλυκό, να ρουφήξει το σιρόπι, έτσι ώστε να είναι έτοιμο για σερβίρισμα. Το αφήνουμε να κρυώσει, χωρίς να το καλύψουμε, για να μη μαλακώσει το φύλλο.

Αν το αποφασίσετε να το φτιάξετε μη τρομάζετε με την πολυλογία μου! Απλά είναι αναλυτικές οι οδηγίες μου! Το γλυκό είναι εύκολο ακόμα και για πρωτάρη! Μεράκι θέλει!

Καλή επιτυχία!

Το βραχιόλι μου!

Όποτε μιλάω με φίλες για κατασκευή κοσμημάτων, πάντα τις συμβουλεύω πριν αγοράσουν καινούργιες πέτρες, χάντρες, κουμπώματα για να φτιάξουν ένα νέο κόσμημα, να ρίξουν μια ματιά σε παλιά κοσμήματα, που τους έχουν χαλάσει, ή τα έχουν βαρεθεί!

 
Το καινούργιο μου βραχιολάκι στηρίχτηκε στο υπέροχο κούμπωμα ενός χαλασμένου κοσμήματος της  πεθερούλας μου! Όσο ήταν καλά και μπορούσε, μου χάριζε καινούργια δώρα, εκπληκτικής αισθητικής και όποτε της ζητούσα κάτι χαλασμένο, ντρεπόταν να μου το δώσει! "Άστο αυτό, να σου πάρω ένα καινούργιο!" "Ε, αφού επιμένεις...Πάρε το" κατέληγε τη συζήτηση, μάλλον στενοχωρημένη, που δεν της έκανα το χατήρι να με "...κακομάθει" εντελώς...

Το υπέροχο αυτό κούμπωμα στα χέρια μου πήρε πρόσφατα νέα ζωή σαν κόσμημα, δεμένο με τριπλή σειρά μαργαριταράκια water fresh σαν βραχιόλι!

Μη παραξενευτείτε αν σας το δείξω σε λίγο καιρό σε άλλη μορφή... Αυτό είναι το ωραίο όταν φτιάχνεις μόνη σου τα κοσμήματά σου! Μπορείς να παίζεις ξοδεύοντας ποσά, της τάξης των 10-15 ευρώ, ίσως και λιγότερα...

Μου αρέσει πολύ αυτό το εντελώς κλασσικό κόσμημα! Κυρίως έχει συναισθηματική αξία για μένα, γιατί το πιο όμορφο κομμάτι του το φορούσε ένα πολύ αγαπημένο μου πρόσωπο!

Το κολιέ της Annette

Τα ταξίδια μου άνοιξαν την όρεξη για κατασκευές! Έχω φτιάξει ένα σωρό δωράκια: για τις κόρες, για φίλες, για μένα! Ράβω, πλέκω, φτιάχνω κοσμήματα με κάθε ευκαιρία! Κάποιες από τις κατασκευές αυτές θα τις φωτογραφήσω, να τις δείτε!

Σήμερα σας παρουσιάζω ένα από τα πιο πετυχημένα δώρα. Το κολιέ της Annette! Έγινε μέσα σε 15 λεπτά! Σύνθεση και εκτέλεση!

Χρησιμοποίησα πετρούλες σφαιρικές τουρκουάζ σε δυο μεγέθη, ασύμμετρα κοράλλια, μικρά μπαρόκ μαργαριταράκια και ασημένιο κούμπωμα.

Έφτιαξα ένα κοντό ασήμετρο  κολιέ που εφαρμόζει στην βάση του λαιμού.

Ελπίζω η Annette να το χαρεί!

The Good Bike Project

 Στο Τορόντο οι μετακινήσεις με ποδήλατο είναι πολύ συνηθισμένες τους καλοκαιρινούς μήνες. Υπάρχουν σε πολλά σημεία της πόλης ειδικές θέσεις στάθμευσης για τα ποδήλατα ιδιωτικά και δημόσια.

Συχνά παρουσιάζεται το φαινόμενο να εγκαταλείπονται κάποια ποδήλατα στις θέσεις στάθμευσης. Πριν από ένα χρόνο περίπου η Caroline Macfarlane και η Vanessa Nicholas έκαναν μια εικαστική παρέμβαση σε ποδήλατο, που σκούριαζε έξω από την φοιτητική OCAD gallery. Το έβαψαν πορτοκαλί έντονο και τοποθέτησαν ένα λουλούδι στο καλαθάκι του.

Ο Δήμος της πόλης θεώρησε βανδαλισμό την παρέμβαση τους ζήτησε να το αποσύρουν από τον δρόμο και απείλησε με πρόστιμο. Το γεγονός αυτό πυροδότησε έναν έντονο διάλογο σε σχέση με την συγκεκριμένη παρέμβαση. Αν είναι τέχνη ή βανδαλισμός. Αν προωθεί την οικολογική συνείδηση των κατοίκων. Αν με την δημιουργία τέτοιων έργων καταλαμβάνονται θέσεις στάθμευσης ποδηλάτων κλπ κλπ

Τελικό το κοινό αγάπησε αυτή την εικαστική παρέμβαση! Ενθάρρυναν τα κορίτσια να συνεχίσουν το έργο τους! Και διάφοροι άλλοι καλλιτέχνες (ή μη) έκαναν...αγνώριστα εγκαταλειμμένα ποδήλατα. Συχνά η παρέμβαση έγινε για διαφημιστικούς λόγους.

Το αποτέλεσμα το βρίσκω ενδιαφέρον! Άλλες φορές είναι αξιαγάπητο και άλλες φορές...άστα να πάνε!

Όμως θεωρώ ότι προκαλεί το ενδιαφέρον για μετακινήσεις με ποδήλατο και κάνει τις περιοχές που τοποθετούνται πιο ενδιαφέρουσες και πιο χαρακτηριστικές! Ελπίζω οι ποδηλάτες να μην έχουν πολύ μεγάλο πρόβλημα στην στάθμευσή τους στην πόλη!

 

Έγιναν διαπραγματεύσεις με την κοινότητα με θετική κατάληξη! Ο Δήμος αποδέχτηκε το γεγονός!

 Και εγώ όπου τα έβλεπα τα φωτογράφιζα να σας τα δείξω!


The Good Bike Project from THE PUBLIC ASSEMBLY on Vimeo.

(Αφιερωμένο στην φίλη μου Δ που σπουδάζει στην σχολή Καλών Τεχνών!)

Bagels à la Montréal

Πρόσφατα ταξίδεψα στον Καναδά, για επαγγελματικούς λόγους. Δεν έχασα την ευκαιρία να γνωρίσω την πόλη του Μοντρεάλ και να βγάλω φωτογραφίες να σας δείξω! 
Θεωρούσα ότι το Μοντρεάλ ήταν γεωγραφικά τοποθετημένο κάπου κοντά στον Βόριο Πόλο! Με έκπληξη διαπίστωσα ότι έχει περίπου το ίδιο γεωγραφικό πλάτος με πόλεις της Β Ιταλίας, πχ με το Μιλάνο!

Βρέθηκα στο Μοντρεάλ μετά από 18 ώρες ταξίδι με το αεροπλάνο: Ν Αφρική, Ντακάρ για ανεφοδιασμό, Ουάσιγκτον DC και από εκεί Μοντρεάλ... Τρελή ταλαιπωρία! Όμως ήταν τόσο ενδιαφέρον το αποτέλεσμα, που άξιζε τον κόπο! 

Στις δυο πρώτες φωτογραφίες φαίνεται μια γενική άποψη της πόλης από το λιμάνι! Το λιμάνι που βρίσκεται πάνω στο πλωτό ποτάμι St. Lawrence, που πηγάζει από τις Μεγάλες Λίμνες της Βόρειας Αμερικής και εκβάλλει στον Ατλαντικό ωκεανό. Για την ακρίβεια το Μοντρεάλ είναι χτισμένο σε ένα νησί του ποταμού.  

Δημαρχείο

Το Μοντρεάλ αποτελεί την μεγαλύτερη γαλλόφωνη πόλη εκτός Γαλλίας. Πρώτοι οι Γάλλοι εξερεύνησαν την περιοχή. Ο Γάλλος εξερευνητής Ζακ Καρτιέ έφτασε στο νησί του Μόντρεαλ, το 1535. Το 1611, ο Γάλλος εξερευνητής Σαμουέλ ντε Σαμπλαίν εγκατέστησε στο νησί ένα μικρό φυλάκιο για το εμπόριο γουναρικών, και το 1642. Γάλλοι ιεραπόστολοι ίδρυσαν την αποικία Ville-Marie. Το σημερινό του όνομα το πήρε αργότερα, και αποτελεί παραφθορά του Mont-Royal, που σημαίνει βασιλικό βουνό.

Η αντίθεση του παλιού και του νέου είναι έντονη στη πόλη. Ο μεταμοντέρνος ουρανοξύστης είναι ο "Le 1501 McGill College" σχεδιασμένος από τους WZMH Architects, ολοκληρώθηκε το 1992. 

Τον 18 αιώνα η αποικία παραδόθηκε στους Βρετανούς. Από τα τέλη του 18ου αι., το Μoντρεάλ γνώρισε μεγάλη ανάπτυξη, ως το κύριο διαμετακομιστικό κέντρο των βρετανικών αποικιών της Βόρειας Αμερικής. Στα μέσα του 19ου αιώνα, διανοίχτηκε η διώρυγα Λασίν, στα νοτιοδυτικά του νησιού του Μοντρεάλ και έτσι ο St. Lawrence έγινε πλωτός σε όλο του το μήκος. Από το Μοντρεάλ γίνονταν οι εξαγωγές ξυλείας, γουναρικών και άλλων προϊόντων προς την Ευρώπη. Έτσι σταδιακά έγινε ο κύριος πόλος έλξης των νέων Ευρωπαίων μεταναστών στον Καναδά.

Το Συνεδριακό Κέντρο του Μοντρεάλ

Στα χρόνια της ποτοαπαγόρευσης, μετά τον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, το Μοντρεάλ έγινε ο παράδεισος για τους Αμερικανούς, που ζητούσαν αλκοόλ και διασκέδαση. Έκτοτε, η πόλη απέκτησε ιδιαίτερη φήμη για την νυχτερινή της ζωή, που την ακολουθεί ως και σήμερα! Οι Αμερικανοί συνεχίζουν να πιστεύουν ότι Μοντρεάλ είναι σαν το Παρίσι...
Ο Γαλλόφωνος χαρακτήρας του Μοντρεάλ και πολιτικές επιλογές οδήγησαν μαζικά τους Αγγλόφωνους κατοίκους σε άλλες περιοχές του Καναδά. Σταδιακά το Μοντρεάλ μαράζωσε οικονομικά και υποσκελίστηκε από το Τορόντο.

Πύλη για την Τσάινα Τάουν

Στην κατασκευή των σιδηροδρομικών γραμμών του Καναδά εργάστηκαν χιλιάδες Κινέζοι εργάτες. Πολλοί από αυτούς εγκαταστάθηκαν στο Μοντρεάλ και οργάνωσαν την δική τους περιοχή την Τσάινα Τάουν που σφύζει από εμπορική κίνηση ως σήμερα.

Ο ψηλότερος ουρανοξύστης της πόλης. "Le 1000 rue de la Gauchetiere" σχεδιασμένος από τους αρχιτέκτονες Lemay & associés και Dimakopoulos & associés architectes

Το παλιό τμήμα του Μοντρεάλ, τo Vieux-Montréal, είναι η περιοχή κοντά στο παλιό λιμάνι. Είναι κτισμένο με κτίρια κυρίως διώροφα, είναι γραφικό, έχει πολλά πολιτιστικά κτίρια, έντονη τουριστική κίνηση εστιατόρια, μπιστρό, καταστήματα για τους τουρίστες που προτιμούν την περιοχή.

Μουσείο Καλών τεχνών. Το γλυπτό ονομάζεται το "Το Μάτι" του David Altmejd

Το κέντρο της πόλης είναι κτισμένο με ουρανοξύστες, εμπορικά κέντρα, κτίρια γραφείων, όπως είναι οι σύγχρονες μεγαλουπόλεις της Αμερικής. Στα θεμέλια της πόλης στην περιοχή του κέντρου και γύρω από αυτό είναι κατασκευασμένη μια υπόγεια, "εσωτερική" πόλη, που άρχισε να κατασκευάζεται την δεκαετία του '60 για κλιματολογικούς λόγους. Διαθέτει πάνω από 32 χιλιόμετρα  από σήραγγες και απλώνεται σε μια έκταση 12 τετραγωνικών km.

Centre d'Histoire de Montréal ( Πρώην Κεντρικός Πυροσβεστικός σταθμός)

Υπάρχουν περισσότερα από 120 σημεία πρόσβασης στην υπόγεια πόλη.  Στις σήραγγες και τους εσωτερικούς χώρους λειτουργούν εμπορικά καταστήματα, γραφεία, κινηματογράφοι, σταθμοί μέσων μαζικής μεταφοράς, εστιατόρια κλπ. Με την εσωτερική πόλη συνδέονται εμπορικά κέντρα, ξενοδοχεία, τράπεζες, γραφεία, μουσεία , πανεπιστήμια, 7  σταθμοί μετρό, 2 σταθμοί προαστιακού σιδηροδρόμου, 1 σταθμός λεωφορείων. Περίπου 500.000 άνθρωποι χρησιμοποιούν την υπόγεια πόλη κάθε μέρα, ειδικά για να αποφύγουν από την κυκλοφοριακή συμφόρηση  ή το δριμύ ψύχος του Μοντρεάλ τους χειμερινούς μήνες.

Το κτίριο της Molson Bank του 1866 (Second Empire style)

Μεγάλη εντύπωση μου έκανε ότι υπήρχαν πολλοί άστεγοι που κοιμόντουσαν στον δρόμο σε περιοχές κοντά στο κέντρο. Κανείς δεν έδειχνε να ενοχλείται ή να εντυπωσιάζεται από την παρουσία τους. Οι περισσότεροι έμοιαζε να έχουν παρατήσει από καιρό την προσπάθεια να προσαρμοστούν στην σύγχρονη ζωή της πόλης.

Καθεδρικός  Ναός Marie Reine du Monde

Η ζωή στο Μοντρεάλ είναι ακριβή. Το Καναδικό δολάριο κοστίζει όσο και το Αμερικανικό. Οι τιμές όμως και οι φόροι είναι πολύ μεγαλύτεροι. Φαίνεται όμως ότι οι φόροι εξασφαλίζουν στους Καναδούς μια πολύ καλή κοινωνική ασφάλεια.

Τμήμα της ville intérieure

Εντυπωσιακή επίσης είναι η κοινωνική πρόνοια για άτομα με αναπηρίες. Συνάντησα στους δρόμους πολλούς παραπληγικούς, που είχαν ένα αυτοκινούμενο όχημα (όλοι το ίδιο μοντέλο), που τους έδινε την δυνατότητα να αυτοεξυπηρετούνται στις μετακινήσεις τους.

Εικαστική επέμβαση στο hôtel Bourbon. Graffiti φτιαγμένο από τους Guérard-Alie & Bachand το 2008

Λεπτομέρεια από την τοιχογραφία. 

Πολλά πολιτιστικά και καλλιτεχνικά φεστιβάλ οργανώνονται στην πόλη. Υπάρχει μια περιοχή που ονομάζεται Quartier des spectacles  όπου γίνονται οι περισσότερες εκδηλώσεις (κινηματογράφος τζαζ κλπ)

Quartier des spectacles

To 2008 Πόλη του Μοντρεάλ ξόδεψε 3,3 εκατομμύρια Καναδικά δολάρια για να καθαρίσει graffiti από 150,000 τετραγωνικά μέτρα τοίχων! Σταδιακά γεμίζουν ξανά...

Εξωτερικό του σταθμού του μετρό St Laurent.

Είχα την πρόθεση να σας δείξω μόνο φωτογραφίες αλλά... παρασύρθηκα!

Ουρανοξύστης Place Ville Marie σχεδιασμένος το 1958 από τους Henry N. Cobb,  IM Pei και Dimitri Dimakopoulo ολοκληρώθηκε το 1962

Το Πανεπιστήμιο Mc Gill γιόρταζε το 2011 τα 190 χρόνια της λειτουργίας του. Ιδρύθηκε το 1821!  Όταν στην Ελλάδα ο Παλαιών Πατρών Γερμανός ύψωνε την σημαία της Επανάστασης!

Το φαγητό στο Μοντρεάλ ήταν πολύ καλό! Έχουν συνδυάσει στοιχεία από όλες τις κουζίνες του κόσμου, κυρίως από την Γαλλική. Όμως από τα πιο φημισμένα τους είναι τα ψωμάκια Bagels, το καπνιστό κρέας και η πουτίν (πατάτες τηγανητές περιχυμένες με λιωμένο τυρί και σάλτσα). 

Τα Bagels τους είναι λίγο διαφορετικά από εκείνα της Ν Υόρκης. Περιέχουν αυγό στη ζύμη, είναι πιο γλυκά και βράζουν σε νερό με μέλι, πριν ψηθούν σε φούρνο με ξύλα. Στην ζύμη προσθέτουν σιρόπι βύνης για γλυκαντικό. Είναι πιο λεπτά από τα Αμερικάνικα! Τέλος είναι πασπαλισμένα με σουσάμι ή παπαρουνόσπορο.

Επειδή μου άρεσαν πολύ έψαξα για την συνταγή τους. Στην Ν Αφρική δεν βρήκα σιρόπι βύνης έτσι ακολουθώντας (με τεμπέλικο τρόπο) μια συνταγή που βρήκα στους  ΝΥ Times  αντί για σιρόπι έβαλα μέλι! Το αποτέλεσμα είναι πολύ καλό! Τολμήστε το!

Bagels à la Montréal
 Συνταγή διασκευασμένη από την δημοσιευμένη στους ΝΥ Times ώστε να γίνεται στον αρτοπαρασκευαστή 

Για την ζύμη

¾ της κούπας νερό
1 φακελάκι ξηρή μαγιά (10 γρ)
1 κουταλάκι του γλυκού ζάχαρη
1 1/2 κουταλάκι του γλυκού αλάτι
1 αυγό
1 κρόκος αυγού
2 κουταλιές της σούπας λάδι
4 κουταλιές της σούπας μέλι
3 κούπες αλεύρι σκληρό (και ίσως λίγο περισσότερο)

Για το βράσιμο

3 λίτρα νερό
1/3 της κούπας μέλι

Για το στόλισμα

1 ασπράδι αυγού
2 κουταλιές της σούπας γάλα

Σουσάμι ή παπαρουνόσπορο

1.Σε ένα μπολ ανακατεύουμε το νερό, την μαγιά και την ζάχαρη. Αφού διαλυθεί η μαγιά ανακατεύουμε επίσης το αυγό τον κρόκο, το μέλι το λάδι και το μέλι.

2.Ρίχνουμε το μείγμα στον κάδο του αρτοπαρασκευαστή προσθέτουμε το αλεύρι και το αλάτι και επιλέγουμε το πρόγραμμα για τις ζύμες. Σε μια ώρα η ζύμη είναι έτοιμη.

Αν δεν έχουμε αρτοπαρασκευαστή, ρίχνουμε το αλεύρι στον πάγκο της κουζίνας μας ρίχνουμε το αλάτι, ανακατεύουμε, φτιάχνουμε ένα βουναλάκι με ένα «κρατήρα» και ρίχνουμε εκεί το μείγμα με την μαγιά, που έχουμε ετοιμάσει. Ανακατεύουμε κυκλικά να απορροφηθούν τα υγρά και να σχηματισθεί μια ζύμη, που να μη κολλά στα χέρια (αν κολλά προσθέτουμε λίγο αλεύρι ακόμα) και ζυμώνουμε, ώσπου να έχουμε μια ζύμη ελαστική και μαλακή. Μαζεύουμε την ζύμη σε μπάλα και την βάζουμε σε ένα μεγάλο λαδωμένο μπολ. Σκεπάζουμε με διαφανή μεμβράνη και αφήνουμε την ζύμη να φουσκώσει και να διπλασιαστεί σε όγκο.

3. Βγάζουμε προσεκτικά την ζύμη από τον αρτοπαρασκευαστή (ή το μπολ) να μη διαλυθεί και την τοποθετούμε στο πάγκο της κουζίνας, που τον έχουμε πασπαλίσει με αλεύρι. Ξεφουσκώνουμε την ζύμη προσπαθώντας να διατηρούμε το σχήμα της ζύμης ομαλό. Αν κολλά στα χέρια μας προσθέτουμε λίγο αλεύρι ή λαδώνουμε τα χέρια μας.

4. Την πλάθουμε σε κορδόνι και χωρίζουμε το κορδόνι σε 9-10 ίσα κομμάτια. Τα σκεπάζουμε με πετσέτα. Διαμορφώνουμε κάθε κομμάτι ζύμης σε κορδόνι 18-20 cm περίπου. Τυλίγουμε το κορδόνι γύρω από την παλάμη μας, ώστε να δημιουργήσουμε ένα κύκλο και ενώνουμε τις δυο άκρες του κορδονιού πιέζοντας την ζύμη ανάμεσα στο χέρι μας και στον πάγκο, να ενώσει καλά. Αν η ένωση δεν γίνει καλά, το κουλούρι θα ανοίξει κατά τον βρασμό και θα χαλάσει το σχήμα του bagel. Αφήνουμε τα bagels να φουσκώσουν ξανά, τυλιγμένα σε πετσέτα, για 20 -30 λεπτά.

5. Βάζουμε το νερό (3 περίπου λίτρα) και το υπόλοιπο μέλι σε μια κατσαρόλα και τα αφήνουμε να βράσουν. Στρώνουμε το ταψί με αντικολλητικό χαρτί και προθερμαίνουμε τον φούρνο στους 200 βαθμούς σε αντιστάσεις πάνω κάτω. Χτυπάμε το ασπράδι του αυγού με το γάλα σε ένα μικρό μπολ. Βάζουμε λίγο σουσάμι σε ένα πιατάκι του γλυκού.

6. Όταν το νερό κοχλάζει, χαμηλώνουμε λίγο την θερμοκρασία και βάζουμε μέσα τα bagels ανά δυο, ή ανά τρία, ανάλογα με την διάμετρο της κατσαρόλας μας. Στόχος μας είναι να μην ακουμπούν μεταξύ τους. Τα αφήνουμε να βράσουν για 1 λεπτό, να ανέβουν στην επιφάνεια και τότε τα γυρίζουμε και από την άλλη μεριά με την βοήθεια μια τρυπητής κουτάλας. Τα αφήνουμε άλλα 30 δευτερόλεπτα και τα βγάζουμε από το νερό. Τα ακουμπάμε προσεκτικά σε πετσέτα. Συνεχίζουμε με τον ίδιο τρόπο, ώστε να βράσουμε όλα τα bagels. Προσέχουμε να διατηρείται η θερμοκρασία στο νερό και να μη σταματά ο βρασμός στην διάρκεια της διαδικασίας αυτής.

7. Με πινελάκι περνάμε το διάλυμα του αυγού στα bagels και τα ακουμπάμε στο πιατάκι με το σουσάμι. Αντί για σουσάμι μπορούμε να βάλουμε παπαρουνόσπορο! Τώρα, αν δεν θέλετε, δεν βάζετε τίποτα!

8. Τοποθετούμε τα bagels στο ταψί και ψήνουμε περίπου 20-25 λεπτά μέχρι να πάρουν ωραίο καστανό χρώμα! Τα αφήνουμε να κρυώσουν σε σχάρα και, αν δεν τα φάμε άμεσα, τα φυλάμε σε τάπερ ή σε πλαστική σακούλα που κλείνει αεροστεγώς. Μπορούν να μπουν στην κατάψυξη και να ξαναζεσταθούν.

Επίσης μπορούμε να ετοιμάσουμε την ζύμη, όπως περιγράφεται, να την ζυμώσουμε και να την βάλουμε στο ψυγείο. Όταν μας χρειαστεί την αφήνουμε να έρθει σε θερμοκρασία δωματίου και συνεχίζουμε όπως περιγράφεται από την παράγραφο 4 και μετά.